troktiko » “ΟΥΔΕΝ ΚΡΥΠΤΟΝ ΥΠΟ ΤΟΝ ΗΛΙΟΝ” – ΜΙΑ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ

troktiko » “ΟΥΔΕΝ ΚΡΥΠΤΟΝ ΥΠΟ ΤΟΝ ΗΛΙΟΝ” – ΜΙΑ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ

Χρεωκοπία - οι ρίζες της βρίσκονται στο 1974

… όλα είναι θέμα αξιων κύριοι. ΟΛΑ !

Για κάποιους η προτεραιότητα ΤΣΕΠΗ/ΧΡΗΜΑ, είναι πάνω από την ΠΑΤΡΙΔΑ/ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ !  

Ξεχνάνε όμως ότι με το ένα (γη/αξιοπρέπεια/ασφάλεια) διορθώνεται το άλλο (κουμπαράς), ενώ το ανάποδο ή δε γίνεται καθόλου ή ανατάσσεται εξαιρετικά δύσκολα.

==============================================================================

Χρεωκοπία - οι ρίζες της βρίσκονται στο 1974

30 ΜΑΪ́ΟΥ 2012

http://www.enkripto.com/2012/05/1974_30.html

Η αιματοβαμμένη Γαλανόλευκη του στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ στα χέρια των μεχμετσίκ.

Κατα την διάρκεια της φονικής μάχης στο στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ το 1/3 των υπερασπιστών της τοποθεσίας έπεσε μαχόμενο τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι. Για αυτό το "μικρό" στρατόπεδο, για αυτά "λιγοστά στρέμματα" γής , για το "πανί" που κρατάει ο τούρκος εισβολέας..

Καραμανλης: “Η Κύπρος είναι πολύ μακριά”

Σημιτης: Σιγά τώρα μην κάνουμε πόλεμο για ένα πανί / βράχο / μερικούς βοσκούς… "Είστε συναισθηματικοί και υπερβολικοί"

Κώστας Καβαθάς: “Σε λίγο θα πετάνε με φόντο την Ακρόπολη και εμείς θα νομίζουμε ότι είναι παρέλαση”

Ενας Κυπριος: “Aμα σας αξίζουν καλύτεροι (ηγετες) να τους διεκδικήσετε”.

Θουκυδίδης:  "Κανείς από σας να μη νομίσει ότι θα πολεμήσουμε για μικρό πράγμα (περί βραχέος αν πολεμείν)… Κι αν σε τέτοια υποχωρήσετε, αμέσως και άλλο μεγαλύτερο θα σας επιβάλουν… Αν λοιπόν απορρίψετε τους ισχυρισμούς τους, θα καταστήσετε σαφές σ' αυτούς, ότι πρέπει να σας φέρονται ως προς ίσους".

Η μεταπολιτευτική δημοκρατία γεννήθηκε πάνω στα ερείπια μιας μεγάλης εθνικής καταστροφής, την οποία ξεπερνά σε σημασία μόνο ο ξεριζωμός του Ελληνισμού της Ιωνίας, του Πόντου και της Ανατολικής Θράκης.  Οι μέρες που διάγουμε σηματοδοτούν την οριστική κατάρρευση της μεταπολίτευσης, υπό το βάρος της οικονομικής χρεωκοπίας της χώρας.  Όμως, πολύ πριν χρεωκοπήσει οικονομικά, η μεταπολιτευτική μας δημοκρατία είχε χρεωκοπήσει ηθικά.  Η σημερινή της κατάρρευση, μέσα σε μία ατμόσφαιρα σήψης, αποσύνθεσης και ηθικής παρακμής, ήταν προδιαγεγραμμένη και έχει σε μεγάλο βαθμό τις ρίζες της σε εκείνο το μαύρο καλοκαίρι του 1974.  Την προδίκασε η αδυναμία της, ή ακριβέστερα η συνειδητή της άρνηση, να αποκαθάρει το άγος του πραξικοπήματος και της τουρκικής εισβολής και να αποδώσει δικαιοσύνη για την Κυπριακή Τραγωδία.  Τιμωρώντας όσους άνοιξαν την Κερκόπορτα στο Πεντεμίλι της Κυρήνειας και τιμώντας όσους προέταξαν τα στήθη τους, υπερασπιζόμενοι τέσσερις χιλιάδες χρόνια ελληνικής ιστορίας στο νησί του Ευαγόρα.

Δεν υπάρχει τίποτα το μεταφυσικό σε αυτή τη διαπίστωση.  Ούτε η μοίρα της ελλαδικής κοινωνίας το είχε γραμμένο – για όσους την θεωρούν πλοηγό της ζωής, ούτε ο Θεός μας τιμώρησε – για όσους πιστεύουν στην ύπαρξή Του.  Απλά, η ηθική συγκρότηση μιας κοινωνίας, αποτελεί ασφαλή οδηγό και πρόκριμα για την κατάληξή της.  Μία κοινωνία που ανέχτηκε τον ενταφιασμό της διερεύνησης των ευθυνών για μία τέτοια εθνική καταστροφή, ήταν θέμα χρόνου να συναντήσει την επόμενη.  Τριάντα πέντε (και κάτι) χρόνια μετά, είναι ασήμαντος ιστορικός χρόνος. Θα μπορούσε να είχε συμβεί αργότερα, ή και νωρίτερα, ήταν όμως νομοτελειακό πως η κατάρρευση θα ερχόταν.  Τα συμπτώματα της Ύβρεως που διαπράχθηκε ήσαν πολλά και εξόφθαλμα αλλά και το δέλεαρ που έπεισε το κοινωνικό σώμα να ανεχθεί τη συγκάλυψη, κι αυτό ήταν ευδιάκριτο.

Η Ύβρις υπήρξε τεράστια, ανήκουστη.  Κανείς δεν τιμωρήθηκε για την ανείπωτη Τραγωδία! Οι στρατηγοί, ναύαρχοι, πτέραρχοι, και ό,τι άλλο τέλος πάντων ήταν τότε, που σχεδίασαν και εκτέλεσαν το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου (ή δεν έκαναν τίποτα για να το εμποδίσουν, αρκούμενοι στο να μιλούν με τους Αμερικανούς και τον ξένο «παράγοντα»), έζησαν – ή ζουν ακόμα – εν τιμή, απολαμβάνοντας τίτλους, συντάξεις και προνόμια.  Όσοι ολιγώρησαν μπροστά στον εισβολέα (ενώ ίσως είχαν αποδειχθεί «λιοντάρια» στο πραξικόπημα), δεν ελέγχθηκαν ποτέ.  O θλιβερός θίασος που υποδυόταν την «ελληνική κυβέρνηση» κατά το πραξικόπημα και την πρώτη φάση της τουρκικής εισβολής, δεν αντιμετώπισε ποτέ τη δικαιοσύνη.  Οι πολιτικοί άνδρες που ανέλαβαν τα ηνία στις 23 Ιουλίου, δεν έδωσαν ποτέ εξηγήσεις για όσα έκαναν ή, το κυριότερο, παρέλειψαν να κάνουν, για να υπερασπιστούν την μεγαλόνησο από την ολοφάνερα επικείμενη δεύτερη φάση των επιχειρήσεων.

Απεναντίας, όσοι ρίχτηκαν στις 20 Ιουλίου στον αγώνα, με το πάθος που πραγματικά ταίριαζε σε όσους αξιώθηκαν τέτοια τιμή, υβρίστηκαν, συκοφαντήθηκαν και αφέθηκαν ανενδοίαστα στη λήθη, στην αδιαφορία και στην απαξίωση.  Και όσοι από αυτούς είχαν την ατυχία να απωλέσουν τη σωματική τους αρτιμέλεια ή την ψυχική και σωματική τους υγεία, υπέστησαν απίστευτους εξευτελισμούς από τη μεταπολιτευτική μας δημοκρατία. Οι νεκροί, οι τραυματίες, οι αγνοούμενοι, οι πρόσφυγες, τα ορφανά, οι κακοποιημένες γυναίκες της εισβολής, αφέθηκαν να ξεχαστούν. Τι τύχη είχε μία δημοκρατία που διαπράττει τέτοια ανομία; Δεν ήταν φανερό πού θα κατέληγε;

Η Κυπριακή Τραγωδία του 1974 δεν είναι όμως ένα οποιοδήποτε γεγονός. Πρόκειται για μία πολιτικο-στρατιωτική ήττα που σημαδεύει ανεξίτηλα την Ιστορία του Έθνους και υποθηκεύει το μέλλον του Ελληνισμού σε μία πανάρχαια κοιτίδα του.  Τι είδους δημοκρατία είναι αυτή που αρνείται να διερευνήσει τα αίτια ενός τέτοιου εφιάλτη, επικαλούμενη πως θα διαταραχθούν οι σχέσεις της χώρας με τον «ξένο παράγοντα»; Τι είδους κοινωνία είναι αυτή που ανέχεται, λιγότερο από δεκαπέντε χρόνια μετά την τραγωδία, υποκριτικό «άνοιγμα» του φακέλου της Κύπρου για να εξυπηρετηθούν εκλογικές σκοπιμότητες της στιγμής;  Δεν της αξίζει να καταρρεύσει μέσα στη γενική καταισχύνη; 

Μία δημοκρατία που αφήνει άταφους και λησμονημένους τους ήρωές της και ατιμώρητους τους υπεύθυνους μίας ιστορικής καταστροφής, επειδή «…ανακύπτει κίνδυνος να προκύψουν γεγονότα ικανά να διαταράξουν τας διεθνείς σχέσεις της Ελλάδος μετ’ άλλων κρατών…», δεν έχει προδιαγράψει το μέλλον της;  Δεν ήταν φανερό πως η κοινωνία της θα άκουγε κάποτε έναν gauleiter από την Εσπερία να δηλώνει ωμά πως «η εθνική κυριαρχία των Ελλήνων θα περιοριστεί σε μεγάλο βαθμό»;

Ξέρω πως πολλοί θα καγχάσουν με όσα υποστηρίζει αυτό το σημείωμα.  «Τι σχέση έχει», θα πούν, «η οικονομική μας χρεωκοπία, με τα όσα έγιναν το καλοκαίρι του 1974»;  “It’s the economy stupid!”, θα φωνάξουν οι γιάπηδες του LSE και του Harvard. Ποιά Κύπρος; Εδώ μιλάμε για ΑΕΠ, spreads, CDS, το διογκωμένο δημόσιο, τα swaps, τι είναι αυτά που μας λές; Πικρό και παγωμένο θα είναι όμως το γέλιο τους.  Γιατί όλοι ξέρουμε πως μία κοινωνία χρεωκοπεί οριστικά, μόνο όταν διαλυθεί το σύστημα αξιών της.  Αυτό είναι που της επιτρέπει να σταθεί όρθια και να αντέξει φυσικές και οικονομικές καταστροφές, πολέμους, αναποδιές και δυστυχίες. Η ελλαδική κοινωνία υπονόμευσε το σύστημα αξιών της, όταν απέστρεψε το πρόσωπο από την κυπριακή τραγωδία, για να κυνηγήσει την επίπλαστη οικονομική ευμάρεια της μεταπολίτευσης. Και τώρα είναι γονατισμένη και ανίκανη να αντιδράσει.  Θα στοιχημάτιζε κανείς, έστω και μία πεντάρα, πως η ελλαδική κοινωνία έχει τη δύναμη να αντέξει μία πτώχευση;  Γιατί, το δίλημμα του αν μπορεί να αντέξει κάτι πιο επώδυνο (όπως π.χ. την ανάγκη να υπερασπιστεί ενόπλως την ανεξαρτησία και την ακεραιότητά της), αρνούμαι ακόμη και να το εκφέρω ....

Πιστεύω πως η προσπάθεια που έκανε η κοινωνία μας να αποστρέψει το πρόσωπο από (τις ευθύνες της και το χρέος της προς) την Κύπρο, οδήγησε σε καταστάσεις περίεργες. Η πολιτική μας ηγεσία, γιορτάζει κάθε χρόνο στις 24 Ιουλίου την επάνοδο της Δημοκρατίας, με μία glamorous (παλαιότερα τουλάχιστον) δεξίωση της Προεδρίας. Η δεξίωση αυτή και ο χρόνος τέλεσής της, ενσαρκώνει την τραγωδία που ανεπίγνωστα μάλλον, έζησε η δική μου γενιά – η γενιά της μεταπολίτευσης, των σημερινών πενηντάρηδων.  Ποτέ δεν κατάφερα να συνέλθω από την διαπίστωση πως την ώρα εκείνη, της 23ης Ιουλίου του 1974, που εγώ ανέμιζα μία σημαία στην Αθήνα πανηγυρίζοντας για την κατάρρευση της δικτατορίας, κάποια παιδιά της γειτονιάς μου, της πόλης μου, του συγγενικού μου κύκλου, της διπλανής πόρτας τελικά, πέθαιναν μαχόμενοι στην Κυπριακή Γή, σε μία μάχη αισχρά προδομένη.

Την ίδια ακριβώς ώρα που εγώ ανέμιζα τη σημαία και όλοι γύρω μου πανηγύριζαν, στην Κύπρο, η ΕΛΔΥΚ υπερασπιζόταν το στρατόπεδό της και τα όπλα της έπαιρναν φωτιά. Η ελλαδίτικη Α’ Μοίρα Καταδρομών έθαβε 30 καρβουνιασμένα παλικάρια, θύματα της γελοιότητας αυτών που δεν λογοδότησαν ποτέ, και έπαιρνε θέση για τη μάχη που κράτησε ελεύθερο το αεροδρόμιο της Λευκωσίας.  Η 33η Μοίρα Καταδρομών είχε παραδώσει στην αγκαλιά του Πενταδάκτυλου τον Ταγματάρχη Κατσάνη και στην Αθανασία τους 120 αξιωματικούς και καταδρομείς της που προσπάθησαν να κλείσουν με τα κορμιά τους το ρήγμα της Κυρήνειας, από όπου έμπαινε σιδερόφρακτος πια ο Αττίλας.  Η 31η Μοίρα Καταδρομών αγρυπνούσε φυλάγοντας τη ρημαγμένη Κυπριακή Γή, ανασταίνοντας με τη λαμπρή της δράση από τον Πενταδάκτυλο ως το Πυρόι, το 5/42 Σύνταγμα Ευζώνων του Πλαστήρα.  Και η Δόξα μελετούσε το ανάστημα του Παύλου Κουρούπη, του Ελευθέριου Τσομάκη και των λαμπρών συμμαχητών τους, που διάλεξαν να στοιχειώσουν την Κυρήνεια με τη θυσία τους, παρά να φύγουν.  Εμείς όμως στην Αθήνα, εκείνη ακριβώς τη στιγμή, τίποτα από αυτά δεν γνωρίζαμε και τίποτα από αυτά δεν φαινόταν να μας νοιάζει.  Το πανηγύρι της Μεταπολίτευσης, μόλις είχε ξεκινήσει. Δεν το σταματούσε ούτε η κλαγγή των όπλων, ούτε ο ορυμαγδός της μάχης από τη μαρτυρική Κύπρο. Δεν το σταμάτησε ούτε ο Αττίλας ΙΙ.  Μόνο τώρα πια σταματάει, μάλλον με τον τρόπο που του άξιζε ....

Θα πρότεινα στο σημείο αυτό, πριν αποτιμήσει ο αναγνώστης τα όσα έγραψα σε αυτό το σημείωμα, να κάνει λίγο ακόμα υπομονή, και να γυρίσει τη ματιά του 80 χρόνια πίσω, για να κάνει μία σύγκριση.  Για να σκεφτεί, αν ο ισχυρισμός του σημειώματος αυτού πως η ρίζα της χρεωκοπίας βρίσκεται στην απροθυμία της ελλαδικής κοινωνίας να αποκαθάρει το άγος του 1974, έχει κάποια βάση.  Το Σεπτέμβρη του 1922, φαινόταν να καταρρέει όχι μόνο η «Μεγάλη Ιδέα» αλλά ολόκληρο το Ελληνικό Κράτος. Τελείωνε με το χειρότερο δυνατό τρόπο μία πολεμική περιπέτεια δέκα ετών.  O διπλασιασμός της εδαφικής έκτασης της χώρας (1912-13) κινδύνευε να εξανεμιστεί από την οδυνηρή ήττα στη Μικρά Ασία, που έθετε σε κίνδυνο την ύπαρξη του Έθνους.  Τα πάντα κατέρρεαν.  Τα θλιβερά απομεινάρια μιας ένδοξης Στρατιάς διέρρεαν σε αποσύνθεση, μαζί με πλήθη προσφύγων που ετοιμάζονταν να περάσουν το Αιγαίο και να έλθουν στην ηπειρωτική Ελλάδα.

Ας κάνει τώρα ο αναγνώστης ένα μικρό χρονικό άλμα: μόλις 18 χρόνια μετά, και μάλιστα ύστερα από μία περίοδο ανώμαλου πολιτικού βίου και αλλεπάλληλων στρατιωτικών κινημάτων, μία επίσημη χρεωκοπία (1932) και μία τετράχρονη δικτατορία, το ίδιο Έθνος έγραφε την εποποιία του ’40, γονατίζοντας κυριολεκτικά (τη μία) και ηθικά (την άλλη), δύο αυτοκρατορίες της εποχής.  Πώς επετεύχθη αυτό; Θα είχε συμβεί αν δεν είχε αποκαθαρθεί το άγος της Μικρασιατικής Καταστροφής με την δίκη και την εκτέλεση των 6; Θα είχε καταφέρει χωρίς αυτή την κάθαρση, η ηγεσία της εποχής, να συγκροτήσει τη Στρατιά του Έβρου και να επιτύχει τους όρους της Λωζάνης;  Θα είχε σταθεί όρθιο το Έθνος; Αμφίβολο. Του «Έθνους η ειμαρμένη» απαίτησε Κάθαρση. Τιμωρία.  Για κάποιους ίσως άδικα, αλλά δεν γινόταν αλλιώς.

Ας συγκρίνει λοιπόν τώρα ο αναγνώστης, το τότε και το σήμερα.  Η φτωχή, ηττημένη, ταπεινωμένη Ελλάδα του 1922, μετά την Κάθαρση της Μικρασιατικής Τραγωδίας στάθηκε στα πόδια της και ανάγκασε 18 χρόνια μετά όλη την οικουμένη να υποκλιθεί στο μεγαλείο της ελληνικής ψυχής.  Αντίθετα, η ευημερούσα Ελλάδα του 1974, «ταϊστηκε» με «δημοκρατία», «σοσιαλισμό» και «οικονομική ανάπτυξη», και αγνόησε την ιστορική αναγκαιότητα και την αδήριτη εσωτερική ανάγκη του κοινωνικού σώματος για τιμωρία των ενόχων της Κυπριακής Τραγωδίας.  Τριάντα επτά χρόνια μετά, και αφού είδε να περνά μπροστά της τόσος πλούτος όσος ίσως δεν είχε εμφανιστεί σε καμμία άλλη περίοδο του ελεύθερου βίου της, η Ελλαδική κοινωνία καταρρέει παταγωδώς.  Καταρρέει, βασανιστικά και εξευτελιστικά, περίγελως των Εθνών της Γης. Μη έχοντας ηθική πυξίδα, εκμαυλισμένη και αποπροσανατολισμένη, διαλύεται αδυνατώντας να βρεί στήριγμα στην εθελόδουλη μεταπολιτευτική πολιτική elite, αλλά και στη γελοία, νεο-πλουτίστικη οικονομική elite (της οποίας οι «εκλεκτοί», κάποτε διασκέδαζαν εκτοξεύοντας αλλήλοις αστακούς, σε εκείνα τα «υπέροχα» καλοκαιρινά μυκονιάτικα parties της περιόδου του Χρηματιστηρίου, έξοχα δείγματα της αισθητικής μιας μεταπολίτευσης που οικοδομήθηκε πάνω στα ερείπια του Κυπριακού Ελληνισμού).

Μετά από αυτή την ιστορική αντίστιξη, ας καγχάσει όποιος θέλει για το περιεχόμενο αυτού του άρθρου. Αν μπορεί, φυσικά.  Οι σκιές του Κυπριακού καλοκαιριού του 1974, και το βλέμμα εκείνου του αγοριού μπροστά στον τοίχο που κραυγάζει μέσα στην εκκωφαντική σιωπή της φωτογραφίας «Κανένας δεν ξεχνά, Τίποτα δεν ξεχνιέται!» θα στοιχειώνουν για πάντα τις μέρες μας.  Η Κύπρος τιμωρεί διαχρονικά και αυτούς που «εμήδισαν», και αυτούς που την ξέχασαν.  Μάλλον, δεν θα καταφέρουμε να μάθουμε με σιγουριά αν κάποιοι «εμήδισαν», απλά το υποπτευόμαστε.  Σίγουρα όμως, η ελλαδική κοινωνία επέλεξε να ξεχάσει.  Αλλά, όπως μαρτυρά ο σοφός λαός, όπως στρώνει κανείς, έτσι κοιμάται.

www.istorikathemata.com

 ==========

σχόλια:

Ανώνυμος    Το κείμενο είναι 100% "επί".

  Από τη στιγμή που παραδώσαμε την Κύπρο αμαχητί, βάλαμε την καλοπέραση και το βόλεμα πάνω από τις αρχές. Και αυτό ήταν το σήμα κατατεθέν όλης της μεταπολιτευτικής Ελλάδας.

Να λαδώσει το αντεράκι μας, κι ας καμφθούν οι αρχές μας. Αυτό είχε διάφορες μορφές:
Για τους δεξιούς ήταν κυρίως η εγκατάλειψη της Κύπρου και του Αιγαίου χάριν της προοπτικής ένταξης στην ΕΟΚ. Το γνωστό "η Κύπρος κείται μακράν" του Καραμανλή θα μπορούσε να το συγχωρήσει κανείς ως τακτικό ελιγμό της στιγμής, αλλά η ευκαιρία να ανταποδώσουμε στους Τούρκους μας δόθηκε και το 1976 με το Χόρα και κάναμε πίσω.  Αρα η επιλογή ήταν συνειδητή, και επιδοκιμάστηκε δύο φορές από το λαό σε εκλογές (1974, 1977)

Για τους ΠΑΣΟΚους, το "βόλεμα πάντω από τις αρχές μας" εκφράστηκε κυρίως με το προσωπικό βόλεμα του καθενός σε θεσούλες στο Δημόσιο και στον αμύθητο προσωπικό πλουτισμό των στελεχών του, που αντικατέστησαν εύκολα και γρήγορα το όποιο συλλογικό όραμα σοσιαλιστικού μετασχηματισμού της κοινωνίας. Από κοντά και οι ανανεωτικοί αριστεροί, πρόθυμη δεξαμενή στελεχών όποτε τους χρειαζόταν το ΠΑΣΟΚ και πάντα σε επαφή με ΠΑΣΟΚικά βύσματα για εξυπηρέτηση (βλ. π.χ. θητεία Τσίπρα).
Όλη η μεταπολιτευτική Ελλάδα ήταν προδοσία ιδανικών και αρχών έναντι του ευδαιμονισμού.

Τώρα ο ευδαιμονισμός τελείωσε, αλλά δεν έχουμε αρχές για να στηριχτούμε.

Ανώνυμος    Α- Ξ - Ι - Ο - Σ!!!!
 Οχι μόνο ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ σχόλιο, αλλά σχόλιο που "ταπώνει" ΟΛΟΥΣ τους σοφολογιότατους της τηλεόρασης και των εφημερίδων (παλαιούς και νέους)!
ΑΞΙΟΛΟΓΑΤΕ τι μου θύμησες;;;
  50ρης και κάτι, δεν μπορώ και να θέλω, να ξεχάσω!! Στη φτωχογειτονιά των Νέων Λιοσίων (Αθήνα)σημερινό Ίλιον, καλοκαίρι του 1974.  ΟΛΟΙ στους δρόμους με φωνές Ε-Ε-ΡΧΕΤΑΙ (ο καραμανλής), κορναρίσματα κ.λπ. Και τότε ΠΑΓΩΣΑΜΕ ΟΛΟΙ, όταν μέσα στο πανδαιμόνιο έσκισε τον ουρανό η καυγή της γειτόνισας:  "ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΦΑΓΑΝΕ ΤΟ ΠΑΛΗΚΑΡΙ ΜΟΥ". 
Πόσα τέτοια παληκάρια χάσαμε, για να κοροιδεύομαστε σήμερα, ευρώ ή δραχμή και ποιός είναι ο καλύτερος για τη διαχείριση του χρέους;;;!!!
 Εδώ και χρόνια κατοικώ στη Θεσσαλονίκη.  Πήγα και βρήκα τον ΜΟΝΑΔΙΚΟ επιζήσαντα από το μοιραίο α/φ, του ΄74! Κλαίει, όταν ξαναλέει-όπως στην τηλεόραση-- το πώς επέζησε!  Πήγα και στα Γιαννιτσά και ΕΚΕΙ υπάρχει άγαλμα δεκανέα που σκοτώθηκε στις 21/7/74. 
Έχω ΑΔΕΛΦΙΚΟ φίλο από την Καστοριά, ο οποίος ήταν επάνω στη μια από τις τορπιλακάτους, που βγήκαν για ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ!! το πρωϊ της 20ης Ιουλίου και τα τούρκικα α/φ τους χτύπησαν, χωρίς να τους βυθίσουν!! Ευτυχώς αν και χτυπημένος επέζησε.  Έχω πάει Αύγουστο και στην Κύπρο, στον τύμβο της Μακεδονίτισσας, όπου είδα γονείς να φυλάνε οδυρόμενοι τα γράμματα που έγραφαν το όνομα του παιδιού τους!  Τι άλλο να γράψω, για το αίσχος που ζούμε;;;!!!  Γνωστοί με παροτρύνουν να πάω στην Πόλη και να φάω με 20 ευρώ τα καλύτερα ψάρια!!! 
Πόσο ΣΟΦΑ γράφεις: "Το πανηγύρι της Μεταπολίτευσης, μόλις είχε ξεκινήσει.  Δεν το σταματούσε ούτε η κλαγγή των όπλων, ούτε ο ορυμαγδός της μάχης από τη μαρτυρική Κύπρο.  Δεν το σταμάτησε ούτε ο Αττίλας ΙΙ.  Μόνο τώρα πια σταματάει, μάλλον με τον τρόπο που του άξιζε ...."
Υ Π Ο Κ Λ Ι Ν Ο Μ Α Ι!!  

Γιάννης

Φτωχός και μόνος κάου - μπόυ     ...και δυστυχώς το '74 ήταν καμπάνα πολλών τόνων για τη συνείδηση του λαού μας που δεν ακούστηκε.  Από τη δεκαετία του '60 με τις αντιπαροχές την άναρχη δόμηση, την ανεξέλεγκτη αστικοποίηση, η ελληνική κοινωνία άρχισε να δείχνει σημάδια ζούγκλας. Πολλοί κονόμησαν τότε εύκολα και γρήγορα - τα εφοπλιστικά τζάκια λχ από τότε ξεκινούν - και ξεπούλησαν αρχές και αξίες.  Αξίες και αρχές που στη βάση τους ήταν κοινές εκατέρωθεν του πολιτικού φάσματος.  Η χούντα, όπως είναι φυσικό προώθησε τις αρχές του ευδαιμονισμού για να μην γκρινιάζει το πόπολο.  Το ίδιο και η μεταπολίτευση, που πολλά είχε να κρύψει κάτω από το χαλί.  Το δε ΠΑΣΟΚ διέπραξε τα μεγαλύτερα ηθικά εγκλήματα από όλους: μετέτρεψε, με το πρόσχημα της αριστερής διακυβέρνησης και με μπαρουφοειδείς αριστερίστικες ρητορείες (μέσα έξω οι βάσεις, όχι στην ΕΟΚ ναι στα λεφτά της, τρίτος δρόμος στο σοσιαλισμό) ένα κόσμο πολιτικοποιημένο σε θαμώνα των μπαρ της παραλιακής, σε συστηματικό φοροφυγάδα, σε τεμπέλικο οικόσιτο του δημοσίου, σε κομματόσκυλο και διεφθαρμένο δήθεν συνδικαλιστή (στην εκπαίδευση να δείτε τέτοιο κόσμο και να φρίξετε, ευτυχώς πια το μοντέλο αυτό έχει αρχίσει να χάνεται).  Η αριστερά (ό,τι απέμεινε από τη λεηλασία του ΠΑΣΟΚ) ψαχνόταν...
 Το κείμενο θίγει την ουσία του ζητήματος: η κατάρρευση ενός κράτους είναι δεδομένη όταν αξίες και παιδεία γίνονται, για να το πω επιγραμματικά, το ταξίδι στη Μύκονο και οι πισινοί του κλικ.  Όποτε μου μιλούν στην τάξη για κρίση αυτό τους απαντώ:  βρείτε τις αξίες του ανθρώπου, αφήστε τον ζωώδη ευδαιμονισμό αλλιώς θα γίνετε σαν τους συντρόφους του Οδυσσέα γουρούνια στο νησί της Κίρκης.  Και κανένα γουρούνι δεν μπορεί να κατασκευάσει ή να καλέσει τον Οδυσσέα που θα το σώσει.

HBS     Τιμώ τον συντάκτη του άρθρου, συμφωνώ με τις βασικές αρχές του συλλογισμού του (αν και η πηγή του κακού ξεκινάει περί τα 25 χρόνια πρωτύτερα όταν ΑΠΟΤΥΧΑΜΕ να συγχωρέσουμε και να συγχωρεθούμε στο όνομα της ΠΑΤΡΙΔΑΣ και τερατογεννήσαμε τους "πατεράδες της δημοκρατίας", τους "εθνάρχες" και τα "ζιβάγκο της αλλαγής") ΑΛΛΑ, συγχωρέστε με που θα το πω, ΒΑΡΕΘΗΚΑ τους εθνικούς επικήδειους.  ΚΑΜΙΑ γενιά δεν είναι καμμένη εκ των προτέρων, ούτε ανίκανη να εκπληρώσει τις επιταγές του εθνικού Θυμικού.  Η γενιά του '40 ήταν η γενιά του ρομαντισμού και των μαντηλιών (κοινώς ΦΛΩΡΟΙ) οι οποίοι αφού πρώτα κατάπιαν ΑΜΑΣΗΤΟ τον τορπιλισμό της Έλλης, έπειτα από λίγους μόλις μήνες κατατρόπωσαν τις ιταλικές μεραρχίες στα αλβανικά βουνά.  Οι ήρωες της επιχειρήσεως "ΝΙΚΗ" το '74 ήταν οι "γιεγιέδες" και τα "παιδιά των λουλουδιών" που αποδέχονταν σχεδόν ΑΔΙΑΜΑΡΤΥΡΗΤΑ επί 7 έτη τη ΧΟΥΝΤΑ στον τόπο τους.  Έφεραν όμως εις πέρας μια ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΚΗ αποστολή αερομεταφοράς και εν συνεχεία κράτησαν μετά από μεγαλειώδη μάχη το αεροδρόμιο Λευκωσίας παρέχοντας στην Κύπρο διπλωματική ισχύ και γεωπολιτική αναφορά και εμπνέοντας 2 χρόνια αργότερα τους Ισραηλινούς ώστε να εκτελέσουν την επιχείρηση "αστροπελέκι" στο αεροδρόμιο του Έντεμπε.  Την δραματική εποχή "Οτσαλάν" είδα με τα μάτια μου ΙΜΟ αγοράκια, αδύναμα, βαριεστημένα και ανόρεχτα να μεταλλάσσονται σε ΛΙΟΝΤΑΡΙΑ το βράδυ της κρίσης της Μεγίστης (για το οποίο ΚΑΝΕΙΣ δεν γνωρίζει, όπως φαντάζομαι και ΠΟΛΛΑ άλλα περιστατικά τα οποία λαμβάνουν χώρα στις ακριτικές μας περιοχές σε περιόδους κρίσεων) τραγουδώντας δακρυσμένοι τον εθνικό ύμνο και επανδρώνοντας ενέδρες, κουβαλώντας ΠΛΗΡΗ φόρτο μάχης στο 1/3 του προβλεπόμενου χρόνου και στοιχηματίζοντας ποιος θα φάει τον ΠΡΩΤΟ που θα προσεγγίσει τη νήσο.  Ε, λοιπόν, το ΙΔΙΟ θα γίνει και ΣΗΜΕΡΑ και ΑΥΡΙΟ.  Αρκεί, ΟΛΟΙ εμείς να γνωρίσουμε στα παιδιά μας τις ηρωικές όσο και λησμονημένες ΕΝΔΟΞΕΣ στιγμές αυτού του τόπου και των ανθρώπων του που ΔΕΝ θα βρουν να διαβάσουν στα σχολικά βιβλία.  Αρκεί να τους διηγηθούμε ΑΛΗΘΙΝΑ παραμύθια που θα κάνουν και αυτά και εμάς να δακρύσουμε, όχι από λύπη ή ΜΙΖΕΡΙΑ ΑΛΛΑ από το ξύπνημα του ΕΘΝΙΚΟΥ συλλογικού μας ασυνειδήτου που ΟΡΙΖΕΙ εμάς και το έθνος μας εδώ και χιλιετίες...

Ανώνυμος   Αρθρο και σχολια σας ΚΥΡΙΟΙ (ειδικα το 1ο!), ΠΡΕΠΕΙ να κυκλοφορησουν ΠΑΝΤΟΥ! 
Σας ευχαριστω για την ποιοτικη σκεψη που μας μοιραζετε εδωμεσα!

enkripto   Kρίση της Μεγίστης;

Ανώνυμος    Συμφωνώ με τα προαναφερόμενα και θα ήθελα να προσθέσω για τη δουλικότητα και την ανευθυνότητα των κρατούντων ότι κατά τις δεκαετίες 80-90 το σύνολο σχεδόν του πολίτικου κόσμου έλεγε στον Ελληνικο λαό ότι "διατηρήθηκε η Αμερικανική Βοήθεια 7:10 προς Ελλάδα και Τουρκία ", ενώ στην πραγματικότητα ήταν 1:21,αφού σε μας η λεγόμενη βοήθεια ήταν κατα κυριολεξία σε έντοκα δάνεια με πολυ μικρό μέρος δωρεά ενώ αντίθετα στην Τουρκία η βοήθεια ήταν το μεγαλύτερο μέρος κατα κυριολεξία δωρεά και ενα μικρό μόνο μέρος σε δάνεια. Η επιβάρυνση της χώρας μας απο την υποκριτική αυτή πολιτική είναι μερικά δις &•   

Κίμων

HBS    Το πρώτο δεκαήμερο του Οκτώβρη 1998 ήταν ΠΟΛΥ δύσκολο.  Ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίστηκαν οι "προβληματισμοί" που ετέθηκαν (ιδίως τη νύχτα της 10ης) αποτελεί ΤΙΜΗ για την φρουρά ΔΑΝ Μεγίστης (καθώς και το τμήμα αμφίβιων καταδρομών που ήταν αποσπασμένο σε αυτή) και για τον Διοικητή της.  Αυτό και μόνο αγαπητέ.

Ανώνυμος    υποθετική κρίση του τύπου "οι απέναντι μπορεί να έρθουν σήμερα προς τα δω"

κλασικά σενάρια σε νησιά.

Ανώνυμος   To 1976 o τοτε Υπουργος Δικαιοσυνης Κ. Στεφανακης εθαψε το φακελλο της Κυπρου με το αιτιολογικο ότι «…ανακύπτει κίνδυνος να προκύψουν γεγονότα ικανά να διαταράξουν τας διεθνείς σχέσεις της Ελλάδος μετ’ άλλων κρατών…».

  Το εκρηκτικο μυστικο του φακελλου είναι απλο:

Oι Αμερικανοι και Βρεττανοι βοηθησαν τους Τουρκους να νικησουν το 1974.



1)Επεισαν τον Ιωαννιδη ότι οι Τουρκοι δε θα επεμβουν. Ετσι δεν ελαβε τα αναγκαια στρατιωτικα μετρα το διαστημα 15-20 Ιουλιου 1974 (πχ μη εγκαιρη αποστολη των υποβρυχιων), ακομα και όταν εφθαναν βροχη οι πληροφοριες για τη συγκεντρωση των τουρκικων δυναμεων στη Μερσινα.  Το ομολογησε ο ιδιος σε συνεντευξη του πριν πεθανει



2)Εκαναν σαφες με αποστολες CAP πλησιον της Κρητης ότι θα εμποδιζαν επιθεση της Ελληνικης Αεροποριας στο τουρκικο προγεφυρωμα (εκθεση Σμηναρχου Σεμερτζακη).



- Το αγος της Ελληνικης Δημοκρατιας είναι ότι εκρυψε αυτην την αληθεια από τους πολιτες της, φοβουμενη ότι θα γινονταν ολοι Αριστεροι, και η Ελλαδα θα εφευγε από το Δυτικο Στρατοπεδο. Μια Δημοκρατια όμως δεν μπορει να βασιζεται σε παραπλανηση των πολιτων.
 Η Ελληνικη Δημοκρατια γεννηθηκε στιγματισμενη.



Να προσθεσουμε ότι οι Τουρκοι ειχαν καταλαβει το 5 % της Κυπρου στις 23-7-1974.  Το υπολοιπο το κατελαβαν τον Αυγουστο, διοτι εστειλαν τεραστιες στρατιωτικες δυναμεις στην εκεχειρια, ενώ ο Καραμανλης δεν εστειλε την παραμικρη ενισχυση.



- Για να ειμαστε δικαιοι όμως θα πρεπει να πουμε ότι οι Αμερικανοι προσφεραν την Ενωση της Κυπρου με την Ελλαδα το 1964 με το σχεδιο Ατσεσον, το οποιο όμως τορπιλλισαν ο Μακαριος και ο Ανδρεας Παπανδρεου.



Από εκει και περα ο συγγραφεας κανει χοντροκομμενες απλουστευσεις: 
Ποιες μοναδες εκτελεσαν το πραξικοπημα της 15ης Ιουλιου;  Οι 3 μοιρες καταδρομων. Ποιες μοναδες πολεμησαν με τη μεγαλυτερη γενναιοτητα και κυριως ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ κατά των Τουρκων εισβολεων;  Οι 3 μοιρες καταδρομων και παλι.  Η Ιστορια δεν είναι ασπρο-μαυρο.



ΥΓ: Η Ελλλαδα ειχε υπεροπλια στην Αεροπορια και το Ναυτικο το 1974 και δεν είναι καθολου βεβαιο ότι θα εχανε έναν ελληνοτουρκικο πολεμο.

Παρακαλω να δοθουν λεπτομερειες για την "κριση της Μεγιστης".

tancred de hauteville   Αν γίνεται αλλάξτε φώτο της ανάρτησης, εκτός του ότι είναι ντροπιαστική είναι και εξαιρετικά αποθαρρυντική.

Δεν βρέθηκε κανένας χριστιανός να την κάψει ή να την θάψει;  Ήταν ανάγκη να πέσει στα χέρια των Τούρκων;

enkripto    Επίτηδες μπήκε, για να θυμίζει το άγος του 74.

Ειδικά σε αυτούς που δηλώνουν ελαφρα τη καρδία οτι σκοπευουν να τζογάρουν με την εθνική μας ακεραιότητα.

Όταν το πάθημα δεν γίνεται μάθημα, αυτά τα τονίζεις, δεν τα κρύβεις κάτω απο το χαλί.

Costas    Ο ανώνυμος που έγραψε παραπάνω πως 
"Από εκει και περα ο συγγραφεας κανει χοντροκομμενες απλουστευσεις:
Ποιες μοναδες εκτελεσαν το πραξικοπημα της 15ης Ιουλιου; Οι 3 μοιρες καταδρομων. Ποιες μοναδες πολεμησαν με τη μεγαλυτερη γενναιοτητα και κυριως ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ κατά των Τουρκων εισβολεων;  Οι 3 μοιρες καταδρομων και παλι. Η Ιστορια δεν είναι ασπρο-μαυρο."

μάλλον δεν έκανε τον κόπο να διαβάσει όλο το άρθρο. Υπάρχει ολόκληρη παράγραφος που τιμά την προσφορά των διάφορων μονάδων στο άρθρο, η οποία πιθανώς του διέφυγε. 

Όπως πιθανώς του διέφυγε και το νόημα των γραφομένων στις εισαγωγικές παραγράφους, σε σχέση με την ατιμωρησία κάποιων.

Ανώνυμος     ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΜΟΥ ΜΑΤΩΣΕ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΕΝΙΩΣΑ ΜΙΑ ΑΝΑΚΟΥΦΙΣΗ ΚΑΠΟΙΟΣ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΕΙΠΕ ΤΗΝ ΣΚΛΗΡΗ ΑΛΗΘΕΙΑ.

ΕΥΓΕ.

ΝΑ ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΩ ΜΟΝΟ ΟΤΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ-ΤΡΑΓΩΔΙΑ-ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΕΙΧΑΜΕ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΓΟΡΕΥΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΔΟΤΩΝ ΣΕ ΕΘΝΑΡΧΕΣ.
ΣΕΛΕΥΚΟΣ

Αρματιστής   Φίλε «εν κρυπτώ» καλησπέρα. 

Διάβασα το άρθρο σου πριν λίγο. Προσυπογράφω. 
Δυστυχώς δεν αποδόθηκε δικαιοσύνη για την εθνική ήττα και τη ταπείνωση του Ιουλίου του 1974.  Δεν έγινε κάθαρση του δράματος.  Όχι μόνο στη βάση του ότι δεν αποδόθηκε δικαιοσύνη, αλλά κυρίως στη βάση ότι το έθνος δεν έμαθε ποτέ την αλήθεια.  Η αλήθεια απεκρύβη επιμελώς με ευθύνη αυτών που αντάλλαξαν εθνικό έδαφος με την αποκατάσταση μιας κολοβής δημοκρατίας.  Γιατί αυτό στην ουσία έγινε. Μας το είπαν οι ίδιοι οι Τούρκοι.  Μας είπαν ότι χάρις σε αυτούς «αποκαταστάθηκε» η δημοκρατία στην Ελλάδα.  Και δυστυχώς η αλήθεια παραμένει επτασφράγιστο μυστικό.  Κανείς δεν θέλει να ανοίξει ο φάκελος της Κύπρου.  Χώρια ότι ένα μεγάλο μέρος του αρχείου έχει χαθεί. 

Οπωσδήποτε κάποιοι τιμωρήθηκαν.  Κάποιοι άλλοι αποδοκιμάστηκαν.  Κάποιοι τέθηκαν στο περιθώριο.  Η «Ύβρις» όμως βρίσκεται στο ότι αυτοί που αγωνίστηκαν και δεν εγκατέλειψαν τη θέση τους, αυτοί που τραυματίστηκαν, ή φονεύθηκαν, ή αιχμαλωτίστηκαν και μαρτύρησαν στα Τουρκικά κάτεργα, ποτέ δεν τιμήθηκαν από την Ελληνική πολιτεία.  Παρέμειναν άγνωστοι και ατίμητοι για να μη θυμίζουν την εθνική αναξιότητα αυτών που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο παρέδωσαν εθνικό έδαφος. 
Ακόμη το άγος των αγνοουμένων παραμένει και αποτελεί ανεξίτηλη ντροπή για το έθνος. Καθίσαμε σε ένα τραπέζι με τους φονιάδες και συνεχίζουμε να συζητούμε μείζονα εθνικά θέματα, χωρίς αυτοί να έχουν δεχθεί μέχρι σήμερα να δώσουν ξεκάθαρες εξηγήσεις για τους αγνοούμενους.  Ούτε ακόμη για το που βρίσκονται τα λείψανά τους. Αν αυτό δεν αποτελεί μεγίστη «ύβριν», τι άλλο μπορεί να είναι;  

Όπως συνεχίζει και παραμένει το άγος των Ιμίων. 

Αλλά και στη υπόθεση των Ιμίων, ποτέ δεν μάθαμε την επίσημη αλήθεια. Οι υπεύθυνοι μιας ακόμη εθνικής ήττας αρνήθηκαν επιμόνως να ανοίξουν τους φακέλους και να δώσουν τα στοιχεία.  Καμιά επίσημη ανεξάρτητη επιτροπή, από δικαστικούς και πρόσωπα εγνωσμένης αξίας και κύρους (όχι κοινοβουλευτική) δεν ορίστηκε για να διερευνήσει την αλήθεια.  Πράγμα που κάνουν όλα τα σοβαρά κράτη, ακόμη και μετά από πολέμους. Τα πάντα θάφτηκαν κάτω από τη πολιτική σκοπιμότητα. 



Μια άποψη και για τη Μικρασιατική τραγωδία: 
Μπορεί εδώ να έγινε μια δίκη σκοπιμότητας και να στήθηκαν στα έξι μέτρα οι πολιτικοί υπεύθυνοι και ο αρχιστράτηγος, αλλά στη πραγματικότητα εκτελέστηκε η πολιτική ηγεσία μιας παράταξης, ενώ για την καταστροφή οι ευθύνες, έστω με διαφορετική βαρύτητα, ήταν διακομματικές.  Και για τη Μικρασιατική τραγωδία η αλήθεια κρύφτηκε επιμελώς.  Οι επιτροπές που ορίστηκαν για να αποδώσουν τις στρατιωτικές ευθύνες και να προσδιορίσουν τα στρατιωτικά εγκλήματα, ουδέποτε παρέδωσαν πορίσματα.  Τα πάντα και εδώ τα κάλυψε η πολιτική σκοπιμότητα, αφού οι ευθύνες των στρατιωτικών ηγητόρων, δεν ήταν μόνο αντιβενιζελικές.  Οι λιποτάχτες και οι ριψάσπιδες, αυτοί που δεν εκτέλεσαν τις αποστολές τους ή αρνήθηκαν να τις εκτελέσουν, ουδέποτε οδηγήθηκαν στη δικαιοσύνη.

Όταν όμως ένα έθνος δεν αγωνίζεται για την αλήθεια, οδηγείται στη χρεοκοπία.

Ανώνυμος   Προς Σέλευκο,
αγαπητέ φίλε με την παράγραφο:"ΝΑ ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΩ ΜΟΝΟ ΟΤΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ-ΤΡΑΓΩΔΙΑ-ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΕΙΧΑΜΕ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΓΟΡΕΥΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΔΟΤΩΝ ΣΕ ΕΘΝΑΡΧΕΣ" θίγεις ένα θέμα, που "σηκώνει" ΠΟΛΥ συζήτηση!  Προτιμότερο, στους δύσκολους καιρούς που περνάμε, να το αφήσουμε στην άκρη--όχι να το κρύψουμε κάτω από το χαλί--όπως σωστά επισημαίνει το "εν κρυπτώ" για το θέμα της σημαίας.  Και το γράφω αυτό, γιατί τον τελευταίο καιρό, έχουμε ζαλιστεί από όλους που θίγουν θέματα προδοσίας ή μη από τη μια κυβέρνηση ή την άλλη!

Γιάννης

Ανώνυμος   "Για να ειμαστε δικαιοι όμως θα πρεπει να πουμε ότι οι Αμερικανοι προσφεραν την Ενωση της Κυπρου με την Ελλαδα το 1964 με το σχεδιο Ατσεσον, το οποιο όμως τορπιλλισαν ο Μακαριος και ο Ανδρεας Παπανδρεου".

Παρακολουθώ τον Κύπριο δημοσιογράφο Μακάριο Δρουσιώτη, ο οποίος στα θέματα της Κύπρου "δεν χαρίζει κάστανα" σε κανέναν!
 Τελευταία διάβασα σε άρθρό του ότι ο Αμερικανός Ντην Άτσετσον to ΄64 είχε συμφωνήσει και σε ΕΥΝΟΪΚΟΤΑΤΕΣ αλλάγες του σχεδίου του υπερ των Ελληνοκυπρίων!  Ο γερο παπανδρέου περίμενε τον Μακάριο να συμφωνήσει, για να προχωρήσουν. Oμως ο Μακάριος "έκανε πίσω"! Και όταν ο παπανδρέου ΕΜΒΡΟΝΤΗΤΟΣ τον ρώτησε γιατί έκανε πίσω, αφού είχε υπογράψει τις πολύ χειρότερες συνθήκες Λονδίνου και Ζυρίχης, ο Μακάριος απήντησε ότι δεν είχε μελετήσει το σχέδιο!!! παρά είχε διαβάσει ό,τι είχαν γράψει οι εφημερίδες!!!  ΟΛΕΘΡΙΑ ΛΑΘΗ;;;  ή όπως λέγεται η αρχομανία του Μακαρίου οδήγησε σε ναυάγιο κάθε προσπάθεια, άν όχι ένωσης, τουλάχιστον καλυτέρευσης των συνθηκών για την Κύπρο;;

Γιάννης

stelios   ας μην ξεχναμε οτι ο ανωτατος αρχοντας της κυπρου (Μακαριος) ανακοινωσε στη διεθνη κοινοτητα οτι δεχεται επιθεση απο τους Ελληνες μετα το πραξικοπημα εναντιο του. Συνεπως καθε ενεργεια απο πλευρας Ελλαδος θα ηταν επιθεση και οχι βοηθεια . Αυτο εξηγει πιστευω γιατι και οι δικτατορες αλλα και ο Καραμανλης λιγες ημερες αργοτερα πηραν την ιδια αποφαση.

Ανώνυμος    @Ανώνυμος: σχετικά με τον Μακάριο Δρουσιώτη, ίσως σε ενδιαφέρει να διαβάσεις τα εξής

 http://www.efylakas.com/archives/2663



 http://savvaspavlou.wordpress.com/2010/06/16/%CE%B7-%CE%BD%CE%AD%CE%B1-%CE%B4%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CF%86%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%B1-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CF%80%CE%AD%CE%BD%CF%84%CE%B5-%CE%B1%CE%B9%CF%87%CE%BC%CE%B1%CE%BB%CF%8E%CF%84%CF%89%CE%BD/



(ιδιαίτερα το δεύτερο, αφορά στον τρόπο που παρενέβη ο Δρουσιώτης, όταν κοινοποιήθηκε η ταυτοποίηση των οστών των πέντε αιχμαλώτων της περίφημης φωτογραφίας)

και ίσως αναθεωρήσεις για το ποιός "χαρίζει" κάστανα. 

@Aρματιστής:    το παρόν άρθρο είναι αναδημοσίευση από τα Ιστορικά Θέματα, γραμμένο από κάποιον που υπογράφει ως Κίμων ο Αθηναίος



http://www.istorikathemata.com/2011/07/1974.html



Απλά, ο σύνδεσμος στην παρούσα σελίδα έχει κάποιο λάθος.

enkripto    υπήρχε λάθος στον σύνδεσμο, διορθώθηκε.

το κείμενο δεν είναι δικό μας, το έγραψε κάποιος με το ψευδώνυμο Κίμων ο Αθηναίος

Ανώνυμος    Οι ρίζες της σύγχρονης χρεοκοπίας βρίσκονται στο 1958.  Πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου, Υπουργός Οικονομικών Κ. Μητσοτάκης.  Τα χρέη που είχε αρνηθεί ο Μεταξάς το '36 και που δικαιώθηκε στον ΟΗΕ, τα αναγνώρισε και πάλι ο Μητσοτάκης και τους έδωσε και μπόνους...  Τότε βουλιάξαμε..  Οι διορισμοί του '81 απλώς επιτάγχυναν τη διαδικασία.  Μπροστά σε αυτό που έγινε το '58 ηταν χάδι...

Ανώνυμος    πραγματικά χρήσιμο το 2ο που παραθέτει ο 31 Μαΐου 2012 1:07:00 π.μ. αλλά και αντιπροσωπευτικό: πόσες φορές προδώσαμε -άλλοι σκόπιμα κι άλλοι από άγνοια και αδιαφορία- αυτά τα παιδιά, τη Κύπρο και κατ'επέκταση και την Ελλάδα; 

Ανώνυμος  Καλημέρα σε όλους τους φίλους.


@ stelios:  είναι πλέον εξακριβωμένο, ακόμη και το ΠΟΝΤΙΚΙ είχε εκτενέστατο άρθρο ότι ο καραμανλής ήθελε να κατέβει στην Κύπρο με μια πλήρως εξοπλισμένη μεραρχία, της οποίας θα ηγείτο ο ίδιος με τον Αβέρωφ, ώστε να μη διανοηθούν να τους κτυπήσουν οι τούρκοι.  Ο Αβέρωφ αρνήθηκε λέγοντας ότι ήταν πλέον αργά και μια συντριβή του Ελληνικού στρατού θα ήταν πολύ χειρότερη από την ήττα της Κύπρου.  Έτσι παρέμειναν στο διπλωματικό πεδίο.  Συγνώμη, αλλά νομίζω ότι ήταν "βλακεία" του Καραμανλή, να πεί ότι η Κύπρος είναι μακριά, κάτι που ΑΚΟΜΗ και σήμερα το χρησιμοποιούν ΟΛΟΙ οι "πολιτικάντηδες".



@ 31 Μαΐου 1:07:00π.μ.
 Δεν μπορώ να διαβάσω το σχετικό σύνδεσμο, που γράφεις. Όμως ο δρουσιώτης είχε γράψει για την τραγική φωτό, ότι και οι 5 εκτελέστηκαν από τ/κ την ίδια μέρα.  Δεν τους έθαψαν, αλλά έριξαν πάνω τους χώμα.  Όταν τους ξέθαψαν τα σκυλιά! τότε τους πέταξαν στο πηγάδι, όπου βρήκαν τα οστά τους!  Αδιάψευστος μάρτυρας ήταν τούρκος φωτογράφος που αποθανάτισε τις τραγικές στιγμές τους.   Όταν ο τούρκος συνελήφθη από ε/κ στρατιώτες, του πήραν τη φωτογρ. μηχανή και απ' όλες τις φωτογραφίες κράτησαν μόνο, αυτήν που ξέρουμε! Ο φωτογράφος σώθηκε χάριν της επέμβασης ε/κ γιατρού και μετά από χρόνια συναντήθηκαν!

 Γιάννης

Costis    …ολα ειναι θεμα αξιων ΚΥΡΙΟΙ! ΟΛΑ!

 

Για καποιους η προτεραιοτητα ΤΣΕΠΗ/ΧΡΗΜΑ (£$€), ειναι πανω απο την ΠΑΤΡΙΔΑ/ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ!  

Ξεχνανε ομως οτι με το ενα (γη/αξιοπρεπεια/ασφαλεια) διορθωνεται το αλλο (κουμπαρας), ενω το αναποδο ή δε γινεται καθόλου ή ανατάσσεται εξαιρετικα δυσκολα.



Βλέπαμε κ βλεπουμε μονιμως micro και ποτέ macro...(σε αντιθεση με αλλους θαυμαστους -δυτικους- και μη -ανατολικους- γειτονους!)

=================================================================

"Περί βραχέος άν πολεμείν"...  (θα πολεμήσουμε για “μικρό” πράγμα)

8 ΦΕΒΡΟΥΑΡΊΟΥ 2009

http://www.enkripto.com/2009/09/yorgo.html

  

Θουκυδίδης 

Ιμια

"σιγά μην κάνουμε πόλεμο για ένα κωλονήσι !".. αναφώνησε ο περισπούδαστος υπουργός στην οργίλη του απάντηση…  Είχαν βλέπεις καταπέσει όλα τα τραγελαφικά επιχειρήματα του συναφιού όπως "ένας διπλωμάτης αξίζει όσο ένα σύνταγμα καταδρομέων" ή ακόμα καλύτερα "οι Τούρκοι είναι φίλα προσκείμενος λαός, φταίνε οι κακοί εθνικιστές".

Ο κόμπος είχε φτάει στο χτένι, καθώς σύσσωμο το τουρκικό έθνος μας έβαζε χέρι - κατα το κοινώς λεγόμενο - , απέναντι απο την Κάλυμνο και την ύστατη στιγμή κάναμε πίσω…

Αλλά, αλήθεια,άξιζε τον κόπο να πάμε σε πόλεμο για μια βραχονησίδα αναρωτιέται ο μέσος Έλληνας?

Θα προσπαθήσουμε να απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα μέσω της Θουκυδίδιας προσέγγισης, όπως μας την μεταφέρει ο καθηγητής Κώστας Ζουράρις στο βιβλίο του "Λ.Ο.Κ., Λόγοι Οβρίμων Καταδρομών"

Απόσπασμα απο τις σελίδες 72-74

...Στο αξιοθρήνητο, λοιπόν, μπουρδιστάν των διαχειριστών της κρίσης στα Υμια, παραθέτω το τελεσίδικο επιστημολογικό θέσφατο του Θουκυδίδη, για το τι θα πει "μικρό" και τι "μεγάλο" στον εκβιασμό.  Το εδάφιο αποτελεί κλασική κατάκτηση του ανθρωπίνου πνεύματος περί την εξωτερική πολιτική και, επομένως, είναι ολοφάνερο ότι ανάμεσα στην επιστημολογία του Θουκυδίδη και την σωφροσύνη του Σημίτη, ακόμη και ο κύριος Σημίτης είναι καταδικασμένος να διαλέξει.

"... ποιήσαντες εκκλησίαν οι Αθηναίοι", λοιπόν έπρεπε να αποφασίσουν αν θα υποχωρήσουν στις προκλήσεις των Σπαρτιατών ή θα δεχθουν τον πόλεμο.  Ένα από τα προσχήματα των Λακεδαιμονίων ήταν πως, εάν οι Αθηναίοι ανακαλέσουν "το Μεγαρέων ψήφισμα", εξ αιτίας του οποίου οι Μεγαρείς δεν μπορούσαν να εμπορεύονται στους τόπους και τους λιμένες της Αθηναικής συμμαχίας, τότε οι Σπαρτιάτες δεν θα προχωρούσαν σε πόλεμο.  Οι πλείστοι των Αθηναίων έλεγαν ότι για τέτοιο μικρό ζήτημα καλό θα ήταν να υποχωρησουν, ώστε να αποφευχθεί ο πόλεμος.

... και επί μεγάλη και επί βραχεία ομοίως προφάσει μη είξοντες μηδέ ξυν φόβω έξοντες α κεκτήμεθα:  Ίμια 

Οπως βλέπετε, το μπουρδιστάν είναι αείποτε πανταχού παρόν και δεν αποτελεί καινοτομία των ευρωλιγούρηδων.  Ιδού λοιπόν η επιχειρηματολογίς του Περικλέους, εδώ στο περιώνυμο Α, 140,

"Κανείς από σας να μη νομίσει ότι θα πολεμήσουμε για μικρό πράγμα (περί βραχέος αν πολεμείν), εάν δεν ανακαλέσουμε το περί των Μεγαρέων ψήφισμά μας, για το οποίο οι Σπαρτιάτες με έμφαση διαβεβαιώνουν, πως αν το αποσύρουμε δεν θα γίνει πόλεμος. Κι ούτε να αιτιάσθε τον εαυτό σας, ότι για μικρό πράγμα πολεμήσατε (ως δια μικρόν επολεμήσατε). Διότι, αυτό το κάτι το μικρό έχει μέσα του όλη την επιβεβαίωση και την εμπεπιρική δομική της γνώμης σας (το γαρ βραχύ τι τούτο πάσαν υμών έχει την βεβαίωσιν και πείραν της γνώμης)... Κι αν σε τέτοια υποχωρήσετε, αμέσως και άλλο μεγαλύτερο θα σας επιβάλουν, αφού εξ αιτίας του φόβου σας υπακούσατε σε τούτο, το μικρό (...ει ξυγχωρήσετε, και άλλο τι μείζον ευθύς επιταχθήσεσθε ως φόβω και τούτο υπακούσαντες). Αν λοιπόν απορρίψετε τους ισχυρισμούς τους, θα καταστήσετε σαφές σ' αυτούς, ότι πρέπει να σας φέρονται ως προς ίσους".

Και έπεται η κατακλείς, στο εκπάλγου ευκρινείας Α 141

"...και άρα, να μην υποχωρήσουμε, ομοίως ούτε σε μεγάλη ούτε σε μικρή απαίτηση κι ούτε να έχουμε με φόβο όσα μας ανήκουν (... και επί μεγάλη και επί βραχεία ομοίως προφάσει μη είξοντες μηδέ ξυν φόβω έξοντες α κεκτήμεθα: την Υμμια)... Διότι στην ίδια υποδούλωση σε οδηγεί η υποχώρηση και η πολύ μεγάλη και η πολύ μικρή(η τε μεγίστη και ελαχίστη)... όταν σου την επιτάσσουν οι όμοιοί σου χωρίς προηγούμενη διαιτησία".

Νομίζεις ότι έχεις έναν τέλειο τυφλοσούρτη και λες πως ο Περικλής μιλάει για την εμπλοκή μας στην Υμμια, όπως και για τον καταιγισμό των κλιμακούμενων απαιτήσεων και προκλήσεων, που επακολούθησαν μετά την υποχώρησή μας στο "βραχύ", "μικρόν", "ελάχιστον" ζήτημα των δύο βραχονησίδων. Διότι, μόλις εμείς υποχωρήσαμε στο "γαρ βραχύ τι τούτο" των Υμμίων, απεδείχθη η θουκυδίδειος επιστημοσύνη σε όλη της την κυνική υπερεπάρκεια: "το γαρ βραχύ τι τούτο" εμπεριείχε "πάσαν υμών ... την βεβαίωσιν και πείραν της γνώμης", άρα οι Τουρκοι πήραν και την "πείραν" και "την βεβαίωσιν", πως εμείς θα υπακούσουμε σε οτιδήποτε άλλο μας ζητήσουν, "ως φόβω και τούτο υπακούσοντες". Και αμέσως οι Τούρκοι "και άλλο τι μείζον ευθύς" απαιτήσανε από μας, όχι μόνο το "βραχύ τι" των δύο βράχων, αλλά ζητήσανε εννεακόσια τόσα νησιά και αμφισβητήσανε όλο το καθεστώς του Αιγαίου και οι Αμερικάνοι είπανε πως δεν υπάρχουν σύνορα στο Αιγαίο, παρά μόνον νερά, μόλις εμείς κάναμε νερά στα μικρά....

Οικογενειακή υπόθεση των Παπακωνσταντίνου το εργοστάσιο της ΔΕΗ | Newsbomb.gr

Οικογενειακή υπόθεση των Παπακωνσταντίνου το εργοστάσιο της ΔΕΗ | Newsbomb.gr

Ποιανού ο πατέρας ήταν ο εκπρόσωπος του Γκαίμπελς στην κατεχόμενη Ελλάδα - Λόγιος Ερμής

Ποιανού ο πατέρας ήταν ο εκπρόσωπος του Γκαίμπελς στην κατεχόμενη Ελλάδα - Λόγιος Ερμής

troktiko » Γιατί ο Μίκης είπε όχι στον Αλέξη

troktiko » Γιατί ο Μίκης είπε όχι στον Αλέξη

H ΜΕΡΚΕΛ ΠΙΕΖΕ ΤΟΝ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ ΓΙΑ ΤΟ ΣΚΟΠΙΑΝΟ

Από το : defencenet.gr
Η Γερμανίδα Καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ προσπαθούσε να πείσει τον πρώην Πρωθυπουργό της Ελλάδας, Κώστα Καραμανλή, να δείξει μεγαλύτερη ‘ευελιξία’ στο θέμα της ονομασίας των Σκοπίων σύμφωνα με εμπιστευτικό έγγραφο... της αμερικανικής πρεσβείας στο Βερολίνο με ημερομηνία 23 Απριλίου 2008 το οποίο αποκαλύπτει το XrimaNews.gr. Το έγγραφο αναφέρει μάλιστα πως μόνο η Γερμανία απ’ όλα τα υπόλοιπα κράτη συντάσσεται με την πολιτική των ΗΠΑ.

Το έγγραφο αναφέρει επίσης πως η Γερμανία συμμερίζεται την απογοήτευση των ΗΠΑ για το ελληνικό βέτο στην είσοδο της “Μακεδονίας” στο ΝΑΤΟ και τονίζει πως η ίδια η Μέρκελ δραστηριοποιήθηκε ιδιαίτερα τις ημέρες πριν τη σύνοδο του ΝΑΤΟ προκειμένου να πείσει τον Καραμανλή να βάλει νερό στο κρασί του.

“Τουλάχιστον μία κυβέρνηση έχει καταρρεύσει εξαιτίας του ονόματος” αναφέρεται στο έγγραφο “και έτσι η ελληνική κυβέρνηση θέλει να είναι πολύ προσεκτική”.
Το έγγραφο είναι να αποχαρακτηριστεί το 2018 αλλά διέρρευσε στα Wikileaks και το XrimaNews.gr το παρουσιάζει σε αποκλειστικότητα.Το θέμα του είναι ενδιαφέρον γιατί δείχνει πως η Γερμανίδα Καγκελάριος έχει μηδενική αίσθηση αλληλεγγύης απέναντι σε μία χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και λειτουργεί αντίθετα απ’ ότι οι υπόλοιπες χώρες σε αυτό το θέμα. “Οι Έλληνες περιμένουν οι εταίροι τους στην ΕΕ να τους στηρίξουν στο θέμα” αναφέρει το έγγραφο αλλά είναι η Μέρκελ η μόνη που ασκεί μεγάλες πιέσεις και συντάσσεται απόλυτα με την πολιτική των ΗΠΑ, αδιαφορώντας για την Ελλάδα.

Είναι η ίδια Μέρκελ που μερικούς μήνες αργότερα αρνήθηκε να βοηθήσει την Ελλάδα και την έσπρωξε με την πολιτική της σε ένα καταστροφικό Μνημόνιο με τα σκληρότερα δυνατά μέτρα, για τα οποία πανηγύρισε και περηφανεύτηκε δημοσίως σε ομιλία της.Το έγγραφο κανονικά θα αποχαρακτηριζόταν από εμπιστευτικό στις 22 Απριλίου του 2018.

Ακολουθεί η συν

-Κάντο, όπως ο Κορέα!

Ο ΣΥΡΙΖΑ βάζει πλώρη για ένα ονειρικό 38% με τους πολίτες να σιχτιρίζουν με απύθμενο μίσος τους νταβατζήδες των συστημικών ΜΜΕ και τα παπαγαλάκια τους. Όλοι αυτοί την Δευτέρα θα βρεθούν μπροστά σε ένα νέο σκηνικό που δεν το βάζει ο νους τους. Ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας, βρίσκεται αντιμέτωπος με την ιστορική πρόκληση να επαναλάβει τον άθλο του Ραφαέλ Κορέα.

Ποιος όμως ήταν και τι κατάφερε ο Ραφαέλ Κορέα;

Οικονομολόγος με μεταπτυχιακές σπουδές στο Βέλγιο και διδακτορικό από τις Ηνωμένες Πολιτείες, πρώην υπουργός Οικονομικών του Εκουαδόρ, δύο φορές εκλεγμένος πρόεδρος της χώρας, Καθολικός που ασκεί τακτικά τα θρησκευτικά του καθήκοντα: Με αυτό το προφίλ, ο Ραφαέλ Κορέα μάλλον δεν αποτελεί το πιο χαρακτηριστικό πρότυπο Λατινοαμερικανού αντάρτη. Και όμως, αυτός ο πολιτικός που προέκυψε από τις τάξεις του κοινωνικού κατεστημένου εξελίχθηκε σε μαύρο πρόβατο της διεθνούς οικονομικής ορθοδοξίας με την επιτυχή στάση πληρωμών και την αναδιαπραγμάτευση του χρέους, το 2008.

Ο Ραφαέλ Κορέα κέρδισε τις προεδρικές εκλογές του 2006, επικεφαλής της πολιτικής συμμαχίας PAIS (Χώρα), φιγουράροντας ως «Χριστιανός της Αριστεράς» και οπαδός του «σοσιαλισμού του 21ου αιώνα».

Ένα από τα κυριότερα συνθήματα της προεκλογικής περιόδου ήταν η μη αναγνώριση του «απεχθούς χρέους» που είχαν συσσωρεύσει προηγούμενα, τυραννικά καθεστώτα του Εκουαδόρ, ώστε να ενισχυθούν τα κοινωνικά προγράμματα για τους φτωχούς και τους ιθαγενείς.

Πράγματι, τον Ιανουάριο του 2007, μόλις ανέλαβε τα καθήκοντά του, ο Κορέα κάλεσε το ΔΝΤ σε επαναδιαπραγμάτευση του χρέους, ακολουθώντας το παράδειγμα της Αργεντινής. Δεν προχώρησε αμέσως σε στάση πληρωμών, καραδοκώντας για την πιο ευνοϊκή στιγμή, από την πλευρά του διεθνούς οικονομικού περιβάλλοντος. Στο μεταξύ, προετοίμασε το έδαφος ανοίγοντας τη διαδικασία του διεθνούς λογιστικού ελέγχου (audit) του χρέους του Εκουαδόρ, σε συνεργασία με την CADTM και ξένους οικονομολόγους μεγάλου κύρους. Μόνο ύστερα από την ολοκλήρωση του λογιστικού ελέγχου, ο Κορέα, επικαλούμενος συγκεκριμένες σκανδαλώδεις συμβάσεις των προηγούμενων χρόνων, κήρυξε στάση πληρωμών, τον Δεκέμβριο του 2008. Οι πιστωτές του αναγκάστηκαν να διαπραγματευτούν.

Τελικό αποτέλεσμα: Ο Κορέα πλήρωσε μόλις 35 σεντς για κάθε δολάριο που χρώσταγε η χώρα του.

Βεβαίως, τα προβλήματα της οικονομίας δεν λύθηκαν ως διά μαγείας, ενώ η αντίδραση των ισχυρών συμφερόντων που έθιξε μπορεί να ήταν βραδυφλεγής, παρ’ ολίγον όμως να αποδειχθεί μοιραία. Στα τέλη Σεπτεμβρίου 2010, η αστυνομία κατέβηκε σε απεργία, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για νομοσχέδιο που έθιγε συντεχνιακά της προνόμια. Η απεργία εξελίχθηκε σε χαοτικό πραξικόπημα και οργισμένοι αστυνομικοί συνέλαβαν τον Κορέα, ο οποίος τελικά απελευθερώθηκε από επίλεκτες δυνάμεις της προεδρικής φρουράς.

Σαβ 16 Ιουν 2012 | 14:31 | Share

"ΝΟΜΙΜΟΣ ΑΜΥΝΑ"

ΙΩΑΝΝΗΣ ΑΣ.ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΗΣ, εκδόσεις Ι.ΣΙΔΕΡΗ, Αθήνα 2007

του Δημήτρη Αλευρομάγειρου, 15. Απριλίου 2007

Φίλες και Φίλοι,

Ο Γιάννης Κουτσογιάννης είναι Πατριώτης, όπως υπάρχουν πολλοί στην Πατρίδα μας. Και είναι πάρα πολλοί. Ενώ είναι ελάχιστοι οι μισθοφόροι, οι ενδοτικοί, οι πρόθυμοι, οι Γραικύλοι.
Το δυστύχημα είναι ότι, ενώ όπως είπαμε η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων είναι Πατριώτες, στις πολιτικές ηγεσίες και γενικά στο σύστημα εξουσίας [Οικονομικό, Διοικητικό Κατεστημένο, μέρος τού δήθεν Πνευματικού Κόσμου, ΜΜΕ κ.α.] βλέπουμε το αντίθετο. Πως και γιατί συμβαίνει αυτό;
Το 1955 ένας γερουσιαστής των ΗΠΑ έγραψε ένα βιβλίο "Η Σκιαγραφία των Γενναίων". Το βιβλίο περιγράφει την πολιτική ζωή 15 Αμερικανών πολιτικών, άγνωστων στο ευρύ κοινό, οι οποίοι στήριξαν τα ύψιστα συμφέροντα της πατρίδας τους. Είναι γενναιότητα αυτό;. Μπορεί, όταν για να τα στηρίξουν ήρθαν σε σφοδρή σύγκρουση με την εκλογική τους βάση, και το στενό κομματικό κατεστημένο. Αποτέλεσμα. ΌΛΟΙ τους, επαναλαμβάνω ΟΛΟΙ τους, εξαφανίστηκαν πολιτικά μερικοί δε εξαφανίστηκαν και από τη ζωή.
Το βιβλίο "Η Σκιαγραφία των Γενναίων" πήρε το βραβείο Πούλιτζερ. Συγγραφέας ο Γερουσιαστής Τζών Φίτζεραλ Κέννεδδυ. Το Νοέμβρη του 1960 ο Τ.Φ. Κέννεδδυ κερδίζει τις Προεδρικές εκλογές με διαφορά 100.000 περίπου ψήφων από τον αντίπαλό του Ριτσαρδ Νίξον.
Φοιτώντας στη Σχολή Εφαρμογής Πεζικού, μόλις απόφοιτοι από τη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, με συγκάτοικό μου έναν πανέξυπνο Κεφαλλονίτη, από την Ελληνική Κοινότητα της Ισμαηλίας Αιγύπτου, τον συμμαθητή μου Σπύρο Μακρή-Μπατιστάτο διαβάζαμε με θαυμασμό το "Σκιαγραφία των Γενναίων" που εξέδωσε τότε η Ελένη Βλάχου στις εκδόσεις Γαλαξίας, μια πρωτοποριακή πρωτοβουλία "εκδόσεων τσέπης". Διαβάζαμε ότι είχε σχέση με τον νέο και νεαρό Πρόεδρο ο οποίος υποσχόταν να συγκρουσθεί με το μόλις πρόσφατο ΜακΑρθυκό βρώμικο κατεστημένο των ΗΠΑ. Για τον νέο και νεαρό Πρόεδρο ο οποίος ως Κυβερνήτης Πολεμικού στον Β΄Π.Π., όταν κτυπήθηκε το πλοίο του έπεσε στη θάλασσα να σώσει ο ίδιος και τον τελευταίο ναύτη του πληρώματος του και λέγαμε. 'Επί τέλους ένας Δημοκράτης στο τιμόνι των ΗΠΑ... Και όταν στις 20 Ιανουαρίου του 1961 στο λόγο του, κατά την ορκωμοσία του στο Καπιτώλιο επανέλαβε τη φράση των Αρχαίων Ελλήνων ["φίλα τη Πατρίδα σου καν άδικος εί"] παραφράζοντας την ["Μην κοιτάς τι κάνει η Πατρίδα σου για σένα, αλλά τι κάνεις εσύ για την Πατρίδα σου"] είπαμε "Αυτός είναι δικός μας. Δεν μπορεί να μας προδώσει".
Νεαροί ρομαντικοί ανθυπολοχαγοί τότε δεν μπορούσαμε να φανταστούμε ότι ο αρχηγός της FBI Χούβερ, ένας άθλιος ,εκτός των άλλων, ομοφυλόφιλος, μαζί με το κατεστημένο των ΗΠΑ που ήθελε να γκρεμίσει ο Τζ.Φ. Κέννεδδυ, θα του έφτιαχνε το φιάσκο του "Κόλπου των Χοίρων', θα παρακολουθούσε τον Πρόεδρο του και τον αδελφό του Μπόπ Υπουργό Δικαιοσύνης.
Και φυσικά δεν φανταστήκαμε ότι θα δολοφονηθεί στις 23 Νοέμβρη 1963, μπροστά στα μάτια της καλής του, γιατί πίστεψε ότι στο τιμόνι του κόσμου [θέλετε δεύτερος;] μπορούσε να είχε τις πιο ακατάλληλες αποσκευές. Να παραμείνει άνθρωπος.

Και το „σφάλμα" διορθώθηκε, και ήρθε ο νέος "συνετός" Πρόεδρος [Λυντον Τζόνσον] και την επομένη της δολοφονίας του στο ερώτημα 'Ποιος σκότωσε τον Κέννεδδυ;" η απάντηση ήρθε από το Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης που όπως διαβάζουμε στις εφημερίδες της εποχής, σημείωσε [από ανακούφιση;] τεράστια άνοδο... [πολλά από όσα αναφέρω, όπως τα θυμάμαι από ομιλία του Ρένου Αποστολίδη το Δεκέμβρη του 1963 με θέμα "Τι σκοτώθηκε στο Ντάλλας", σήμερα 44 χρόνια μετά, δεν μάθαμε τους φυσικούς δολοφόνους του Κέννεδδυ και της Δημοκρατίας της Αμερικής. Γνωρίζουμε όμως του ηθικούς..[διαβάζουμε όμως στον Παντελή Μπουκάλα στην Καθημερινή της σήμερον ότι ρέπουμε στη συνομωσιολογία....Κρίμα..]
Ο Γιάννης Κουτσογιάννης είναι ένας Πατριώτης .Και είναι ένας πραγματικός Δημοκράτης. Είναι δηλαδή αληθινός Έλληνας. Αποφοίτησε από την Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων το 1954 ανθυπολοχαγός του Πυροβολικού και με την ορμή του νεαρού Ανθυπολοχαγού που γεννήθηκε στην πόλη των Θεών και των Βασιλιάδων της Ελλάδας και του Κόσμου, το ’ργος, μπήκε στο στρατιωτικό στίβο με πάθος για την ανεξαρτησία και δημοκρατία στην Ελλάδα του μεταμφυλιακου τραγικού σκηνικού το οποίο έπνιγε τον κάθε Έλληνα ,τον κάθε Πατριώτη, τον κάθε Δημοκράτη, ιδιαίτερα αν ήταν στο Στρατό.
Τον συναντάμε εκ των πρώτων εθελοντών στην ’μυνα της Κύπρου το 1964, βρισκόμαστε μαζί με τον άλλον εθελοντή όλων των αγώνων για την Πατρίδα-Δημοκρατία-Ανεξαρτησία τον βασανισθέντα από την Χούντα του ‘67, Ταγματάρχη Σπύρο Μουστακλή, τον αντιστασιακό Λοχαγό Αλέξανδρο Ζαρκάδα, όλοι εθελοντές για την απελευθέρωση, επιτέλους της Κύπρου.
Το κατεστημένο όμως είναι εκεί και η προδοσία συμβαδίζει πάντα με το κατεστημένο. Το κατεστημένο δεν θέλει εθελοντές πατριώτες που έστειλε στη Κύπρο ο Γεωργιος Παπανδρέου, ο Γέρος της Δημοκρατίας. Το βρώμικο ‘65 διέλυσε τα πάντα και άνοιξε την πόρτα για την πλήρη υποτέλεια της Ελλάδας και τη διάλυση της Κύπρου .Οι δημοκράτες εθελοντές δεν είναι αρεστοί. Και φυσικά και ο Κουτσογιάννης.
Το πραξικόπημα του ‘67, τον αποτάσσει, τον βασανίζει τον φυλακίζει τον εξορίζει. Γιατί; Μα φυσικά γιατί είναι Πατριώτης, Γιατί είναι Δημοκράτης και η Χούντα του ‘67 μόνο Πατριώτες και δημοκράτες δεν ήθελε.
Ο Γιάννης Κουτσογιάννης είναι όμως ένας ενθουσιώδης και χαλκέντερος Πατριώτης. Ο Αντρέας Παπανδρέου είναι ο σίφουνας που σαρώνει και το σύνθημα 'Η Ελλάδα στους Έλληνες" συγκινεί και συναρπάζει, ο Γιάννης από του πρώτους, ιδρυτικό μέλος και μέλος της πρώτης Κεντρικής Επιτροπής. Και ενώ μετά τη χούντα επανέρχεται στο στράτευμα, το στράτευμα είναι πολύ πίσω από αυτό που πάντα ήθελε. Παραιτείται και εκλέγεται δυο συνεχείς φορές βουλευτής ΠΑΣΟΚ [1981 και 1985] στο ’ργος.
Κορυφαία η κοινοβουλευτική του πρόσφορα αλλά και το κύκνειο -κοινοβουλευτικό του άσμα-. Η συμμετοχή του στη υπό τον Μπασαγιαννη ανακριτική επιτροπή για τον φάκελο της Κύπρου. Ο Κουτσογιάννης δεν παίζει. Δεν είναι στην επιτροπή για τα μάτια. Και λέει στον επί Δεύτερης φάσης εισβολής στην Κύπρο αρχηγό του ΓΕΕΦ "Στρατηγέ πως γίνεται να είστε Αρχηγός στο Επιτελείο της Κύπρου και επί των ημερών σας να χαθεί η μίση Κύπρος και όταν έρχεσθε στην Ελλάδα να γίνεστε Αρχηγός του ΓΕΣ; "Πως το ερμηνεύεται αυτό;"
Και φυσικά ο Κουτσογιάννης στις εκλογές του 1989 ενώ έρχεται πρώτος σε σταυρούς, παρά τη λυσσώδη πολεμική από το ίδιο το ΠΑΣΟΚ, δεν εκλέγεται. Όταν μιλούσε όμως στην ανακριτική επιτροπή το γνώριζε από τις "συστάσεις των συναδέλφων του να μην παρεκτρέπεται". Αλλά ο Κουτσογιάννης ήταν και είναι πάντα εθελοντής της Πατρίδας. της Δημοκρατίας, της Αλήθειας και έγραψε στα παλιά του τα παπούτσια τις συστάσεις και απολάμβανε την μιζέρια και μικροπρέπεια των συμβιβασμένων, των προθύμων. Και στέλνει στον αγύριστο τη σκιά πλέον του ΠΑΣΟΚ που δεν είχε πλέον τίποτα με το ΠΑΣΟΚ του "Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ".
Ο Γιάννης Κουτσογιάννης είναι ανήσυχη φύση, είναι αισιόδοξος, είναι μεθοδικός αναλυτής των γεγονότων. Κάθεται, αναλύει και μας παραδίδει ύστερα από βαθιά ανάλυση ένα κόσμημα, καταγραφής της πραγματικότητας, ορθής εκτίμησης και ανάλυσης αυτής της πραγματικότητας, καταγραφής των μισθοφόρων και πρόθυμων και είναι και αισιόδοξος Γιατί τα εγκλήματα κατά της Πατρίδας δεν παραγράφονται ποτέ.
Το πιο σημαντικό στο βιβλίο που μας παραδίδει "ΝΟΜΙΜΟΣ ΑΜΥΝΑ" είναι ο τρόπος αντιμετώπισης αυτής της συνωμοσίας φόβου και σιωπής του αφανισμού της Πατρίδας μας η οποία στην αποφασιστική φάση της υλοποιείται την δεύτερη πενταετίας του ‘90 [μετά το 1995 και κυρίως με την άνοδο της Κυβέρνησης Σημίτη. Καταγγέλλει ονομάζει και ζητά να επιβληθεί ο πέλεκυς της Δικαιοσύνης γιατί "Το να παραδίδεις έδαφος στον εχθρό δεν είναι πολιτική πράξη αλλά πράξη εσχάτης προδοσίας".
Και από τη Δικαιοσύνη δεν γλιτώνουν ούτε οι ξένοι αρχιτέκτονες του αφανισμού της Πατρίδας μας.
Είναι πολύ σημαντικό -καίτοι όταν έγραφε το βιβλίο ο Κουτσογιάννης δεν είχε αρχίσει ο πολύς θόρυβος για το βιβλίο της ΣΤ' Δημοτικού- να δούμε πως έγινε αυτή η μειοδοσία στην οποία σήμερα συνεργάζονται εν αγαστή σύμπνοια Μακογιάννη-Γ.Παπανδρεου και τελευταία η Μαρι[ον]έττα, όπως και οι διάφοροι Πρετεντερηδες, Ιοί κ.α.
Και είναι σημαντικό να γνωρίζουμε το ρόλο όλων των πρόθυμων. Τι ρόλο έπαιξε και παίζει ο Κ. Σημίτης; ο φίλος του Ροζακης [αναφέρω απλά ότι την 16/11/2002 και ενώ μόλις είχε επιδοθεί το άθλιο σχ.Ανναν στις Κυβερνήσεις Ελλάδας-Κυπριακής Δημοκρατίας-Τουρκίας. τότε που αν θυμάστε ο Σημίτης το κουνούσε με το χέρι στον αέρα με πλήρη ικανοποίηση, ο φίλος του Σημίτη και κακή τη μοίρα κάποτε υφυπουργός εξωτερικών ο Χρ. Ροζάκης ή Ρόζεσταϊν στο 'σαλόνι" της Κυριακάτικης Καθημερινής έγραφε πως το σχέδιο 'Ανναν για την Κύπρο είναι ένα καλό μοντέλο για να λύσουμε το πρόβλημα του Αιγαίου. Ο άθλιος Ροζάκης που είχα την ατυχία ως Δντης Σπουδών της ΣΣΕ το 1988 και αγνοώντας βέβαια αυτές του τις επιδόσεις και επειδή ήταν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρώπινων Δικαιωμάτων να τον καλέσω να κάνει διάλεξη στους Ευέλπιδες [ευτυχώς η διάλεξη ήταν για τα ανθρώπινα δικαιώματα και δεν ανέφερε αυτές τις αθλιότητες ο πολύς -κα

ι μη Έλληνας κατά δήλωση του-, φίλος του Σημίτη [φανταστείτε επί 8 χρόνια Πρωθυπουργού της Ελλάδας με την ψήφο μας...]
Θέλω όμως να προσθέσω στις πολύτιμες πληροφορίες του Γιάννη Κουτσογιάννη ότι τον Μάρτιο του 2003, συμπτωματικά την παραμονή της εισβολής των ΗΠΑ στο Ιράκ, ο Ηλίας Δημητρακόπουλος επιφανής Έλληνας δημοσιογράφος και Δημοκράτης αντιστασιακός, την δολοφονία του οποίου σχεδίασε ο πολύς Χένρυ Κίσσιντζερ, όπως καταγράφει στο βιβλίο του ο Κριστοφερ Χιτσενς, εμήνυσε τον Κίσσιντζερ για την πράξη του αυτή και για τη συμμετοχή του στην απόφαση για την εισβολή στην Κύπρο. Ήμουν παρών στην ανακοίνωση της μήνυσης την οποίαν υπέβαλε στον 'Αρειο Πάγο μέσω της Δικηγόρου Κωνσταντοπούλου [θυγατέρας του Νίκου Κωνσταντόπουλου] αντίγραφο της οποίας μου έδωσε ο Η. Δημητρακόπουλος.
Την μήνυση αυτή την οποίαν έπρεπε να είχε κάνει το Ελληνικό και Κυπριακό κράτος, έκανε ένας θαρραλέος δημοσιογράφος. Αν γνωρίζω καλά ο 'Αρειος Πάγος με "νομικίστικη φόρμουλα" την απέρριψε ως μη έχον αρμοδιότητα και ο Ηλίας Δημητρακόπουλος επανήλθε χωρίς να έχει λήξει η υπόθεση.
Τα γράφω αυτά γιατί η δήλωση καθηγητού του Πανεπιστημίου Αθηνών, ομότιμου σήμερα, και μέλους του περιβόητου ΕΛΙΑΜΕΠ μόλις πέρυσι, μας βεβαίωνε ότι πρέπει να παραιτηθούμε της επέκτασης των χωρικών μας υδάτων, δεν είναι κατά την άποψη μου πολιτική ή επιστημονική πρόταση αλλά υπόδειξη παραχώρησης ελληνικού εδάφους στον εχθρό και άπτεται του Κοινού Ποινικού Δικαίου και τον λόγο έχει ο εισαγγελέας και εμείς που πρέπει να μηνύσουμε τους πρόθυμους.

Και βέβαια και το περιβόητο κουραλούργημα βιβλίο ιστορίας της ΣΤ' Δημοτικού δεν είναι απλά ένα επιστημονικό θέμα αλλά παραβίαση του ίδιου του Ελληνικού Συντάγματος και πρέπει να μηνυθεί γι αυτό κυρίως η Μαρι[ον[έττα].

Φίλες και Φίλοι,
Το να διαβάσετε το βιβλίο του Γιάννη Κουτσογιάννη και να το διαδώστε είναι πράξη Νόμιμης 'Αμυνας και Αντίστασης και βέβαια δεν έχει σχέση με κανένα οικονομικό όφελος γιατί όλοι σας ξέρετε ότι ποτέ δεν θα συνιστούσα κάτι για οικονομικό όφελος και εκτός τούτου κανένας συγγραφέας δεν είχε ποτέ κέρδος από τέτοια βιβλία.
Είναι -θα μου επιτρέψτε να το πω- υποχρέωση μας να το μελετήσουμε και να το διαδώσουμε.

Σας ευχαριστώ,
Δημήτρης Αλευρομάγειρος
aleyrom@gmail.com