Τα μεγάλα στοιχήματα του περιβόητου Λόρδου Rothschild ενάντια στο ευρώ!

Monday, 27 August 2012 17:43

Ένα πραγματικά πολύ ενδιαφέρον άρθρο διαβάσαμε τις τελευταίες ημέρες στη Βρετανική Telegraph, αναφορικά με τα μεγάλα στοιχήματα του διάσημου Λόρδου Rothschild εναντίον του ευρώ. Όπως αναφέρεται στο δημοσίευμα, ποσό ύψους 130εκ στερλινών στοιχημάτισε το μέλος της γνωστής δυναστείας ενάντια στο ενιαίο νόμισμα, την ώρα που οι ανησυχίες για τη διάλυση της Ευρωζώνης αυξάνονται. Βέβαια, τα χρηματιστήρια (των οποίων την προεξοφλητική ικανότητα έχουμε σε μεγάλη εκτίμηση), δείχνουν να είναι αρκετά πιο αισιόδοξα για το μέλλον του ευρώ και της ευρωζώνης, σε σχέση με τις «Κασσάνδρες» των αγορών. Επιστρέφοντας στον κ. Rothschild, να σημειωθεί ότι το «ποντάρισμα» διενεργήθηκε μέσω του ύψους 1.9 δισεκατομμυρίων στερλινών trust fund ονόματι RIT Capital Partners, του οποίου είναι εκτελεστικός πρόεδρος. Το γεγονός ότι ο πρώην τραπεζίτης επενδύσεων, ανώτερο μέλος της οικογένειας Rothschild, έχει λάβει μια τέτοια στάση θα θεωρηθεί ως μια αρνητική εξέλιξη για το νόμισμα του Ευρώ. Και αυτός ο κακός οιωνός ακολουθεί την είδηση της The Daily Telegraph στα τέλη της περασμένης εβδομάδας για την προετοιμασία της Φινλανδικής κυβέρνησης για πιθανή διάλυση της Ευρωζώνης. Το RIT, του οποίου ο Λόρδος Rothschild ηγείται από το 1988, αύξησε την αρνητική βραχεία τοποθέτησή του σε θέματα έκθεσης των κύριων συναλλαγμάτων στο Ευρώ από -3pc στο τέλος του Ιανουαρίου σε -7pc στο τέλος του Ιουλίου. Λαμβάνοντας υπόψη την καθαρή αξία του ενεργητικού του, η οποία ανέρχεται σε 1.836 δισεκατομμύρια στερλίνες στα τέλη του Ιουλίου, η τοποθέτηση αυτή ενάντια στο Ευρώ αξίζει 128 εκατομμύρια στερλίνες. Πηγές κοντά στο RIT δήλωσαν ότι η τοποθέτηση αυτή δεν πρόκειται για μια δογματικά αρνητική θέση απέναντι στο Ευρώ, παρά για μια ρεαλιστική προσέγγιση απέναντι στη συνεχιζόμενη αδυναμία ενός νομίσματος. Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Λόρδος Rothschild χρησιμοποιεί τοποθετήσεις σε νομίσματα ως μορφή αντιστάθμισης (hedge). Το RIT είχε αυξήσει σημαντικά την έκθεση του σε στερλίνες μετά την πτώση του νομίσματος το 2008, αλλά στη συνέχεια αποκλιμάκωσε την έκθεσή του τόσο απέναντι στο Βρετανικό νόμισμα, όσο και στο Ευρώ, προβλέποντας την επακόλουθη ύφεση στην ευρύτερη περιοχή της Ευρώπης Μερίδιο ύψους 53pc των περιουσιακών στοιχείων του RIT ήταν τοποθετημένα σε δολάρια στα τέλη Ιουλίου, εν μέρει ως αποτέλεσμα μιας συμφωνίας για την αγορά μεριδίου ύψους 37pc της Rockefeller Financial Services στα τέλη Μαΐου. Ο Λόρδος Rothschild δεν είναι ο μόνος που βλέπει με καλό μάτι το «σορτάρισμα» του Ευρώ. Σε ένα συνέδριο που διοργανώθηκε από το επιχειρησιακό ειδησεογραφικό κανάλι CNBC τον Ιούλιο, η Mary Callahan Erdoes, επικεφαλής της JPMorgan Asset Management, όταν ρωτήθηκε για το ποια θεωρεί τη μία καλύτερη ιδέα για επενδύσεις σήμερα, απάντησε λιτά: «το σορτάρισμα του Ευρώ». Όπως θυμίζει το δημοσίευμα, τον προηγούμενο Ιούνιο, ο George Soros, ο δισεκατομμυριούχος επενδυτής που έγινε γνωστός για την αποπομπή της Βρετανικής λίρας από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Συναλλαγματικών Ισοτιμιών το 1992, εξαιτίας της τοποθέτησής του ενάντια στο νόμισμα, δήλωσε ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες είχανε, εκείνη τη δεδομένη στιγμή, «παράθυρο τριών μηνών» για να σώσουν το ευρώ. Βέβαια κλείνοντας το σχόλιο μας θα γίνουμε εξαιρετικά καχύποπτοι εκφράζοντας την ανησυχία μας, μήπως η απόφαση Rothschild, συνδέεται με τις φωνές που υπάρχουν ότι η Βρετανία εξετάζει να προχωρήσει στην αποχώρηση της από την ευρωζώνη, μια απόφαση η οποία από μόνη της θα μπορούσε να προκαλέσει αρκετούς τριγμούς. Η δυναστεία Δώσε μου τον έλεγχο των χρημάτων ενός έθνους και δεν με νοιάζει ποιος φτιάχνει τους νόμους», έλεγε τον 18ο αιώνα ο Μάγιερ Άμσκελ Ροτσιλντ, μέλος μιας από τις πιο ισχυρές οικονομικά οικογένειες του κόσμου, η οποία έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στη γέννηση του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος. Οι Ροτσιλντ ήταν μια ευρωπαϊκή δυναστεία, Γερμανο-εβραϊκής καταγωγής, που βοήθησε με την παρουσία και την δραστηριοποίησή της στην ίδρυση του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος και των οικονομικών οίκων. Απέκτησαν εξουσία όταν οι μοναρχικές κυβερνήσεις της εποχής άρχισαν να ενσωματώνουν ανεξάρτητους τραπεζίτες για να καλύψουν υπέρογκες ανάγκες, που είτε αφορούσαν διοικητική μέριμνα, είτε σπατάλες που οφείλονταν σε δαπανηρούς πολέμους. Το όνομα τους στα γερμανικά σημαίνει «κόκκινη ασπίδα» και οι ιστορικοί εικάζουν ότι μπορεί να προέρχεται από μια κόκκινη ασπίδα που κρεμόταν στην πύλη του σπιτιού τους, στη Φρανκφούρτη. Η πρώτη αξιοσημείωτη αναφορά του ονόματος Ρότσιλντ, που στο μέλλον θα αποτελέσει βασικό κύτταρο του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος, ήταν αυτή του Μάγιερ Άμσκελ, που γεννήθηκε σαν σήμερα το 1743. Ήταν ένας έμπορος σπάνιων μετάλλων, κερμάτων, αντικών και άλλων αξιοπερίεργων αντικειμένων. Μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα, ο Μάγιερ Άμσκελ, πατέρας 10 παιδιών, ανέπτυξε κατά πολύ τις επιχειρηματικές του δραστηριότητες. Ξεκίνησε την επέκταση της πίστωσης στους πελάτες του και στην συνέχεια ανακατεύτηκε με το ξένο συνάλλαγμα και τα κυβερνητικά δάνεια. Μέχρι τις αρχές του 19ου αιώνα ήταν πολύ πλούσιος. Δεν ήταν όμως πια ένας άνθρωπος που εμπορευόταν αντίκες. Ήταν ένας τραπεζίτης, ο οποίος μάλιστα παρείχε τις υπηρεσίες του ακόμα και στον Γουλιέλμο του 9ο, πρίγκιπα της Γερμανικής Αυτοκρατορίας. Όμως ο Μάγιερ Άμσκελ δεν ήταν ένας συνηθισμένος τραπεζίτης, καθώς εδραίωσε τη θέση του στο διεθνές χρηματοοικονομικό σύστημα και άρχισε να εκδίδει δικά του διεθνή δάνεια. Ακόμα και όταν ο Ναπολέων έπληξε την κυριαρχία της Γερμανίας, ο Ρότσιλντ μπόρεσε να συνεχίσει τις τραπεζικές του δραστηριότητες, επενδύοντας κεφάλαια στο Λονδίνο. Ταυτόχρονα, στέλνοντας έναν από τους γιους του στην Αγγλία για την προώθηση των συμφερόντων της οικογένειας με £ 20.000 κεφάλαιο δημιούργησε το πρώτο υποκατάστημα της τράπεζάς του στο εξωτερικό. Ωφελήθηκε επίσης και από την εισαγωγή προϊόντων στην καταστρατήγηση του ηπειρωτικού αποκλεισμού του Ναπολέοντα. Το 1811έστειλε έναν ακόμα γιο του στο Παρίσι, ενισχύοντας την ικανότητα της οικογένειας να δραστηριοποιείται σε ολόκληρη την Ευρώπη. Αυτό τους επέτρεψε να χρηματοδοτήσουν τον στρατό του Ουέλινγκτον στην Πορτογαλία,που απαιτούσε την προμήθεια μεγάλων ποσοτήτων χρυσού εξ ονόματος της βρετανικής κυβέρνησης. Ο Μάγιερ Άμσκελ Ρότσιλντ πέθανε το Σεπτέμβριο του 1812 στη Φρανκφούρτη και θάφτηκε στο παλιό εβραϊκό νεκροταφείο, αφήνοντας τους απογόνους του να ενισχύσουν την οικογενειακή περιουσία στην Ευρώπη. Σταδιακά η οικογένεια επέκτεινε κι άλλο τις οικονομικές δραστηριότητές της, αποκτώντας και άλλα παρακλάδια, σε Αυστρία και Ελβετία. Έγιναν μέλη ακόμα και σε διάφορες βασιλικές αυλές, με τρανταχτή περίπτωση αυτή του Σερ Άντονι Ρότσιλντ που πήρε τίτλο ευγενείας στην Αγγλία. Οι Ρότσιλντ όμως παρέμεναν πάντα πάνω απ' όλα επιχειρηματίες και δεν τους πήρε καιρό, ώστε να εξαπλώσουν τις επιχειρήσεις τους στην αφρικανική Ροδεσία και από εκεί να πάρουν τα ηνία της εταιρίας εξόρυξης Rio Tinto, ενώ κατά τη διάρκεια του ρωσοϊαπωνικού πολέμου, μέσω των γνωριμιών τους στο αγγλικό Σίτι, δάνεισαν υπέρογκα ποσά στην ιαπωνική κυβέρνηση. Η οικογένεια επεκτάθηκε και στην Ελλάδα. Οι Ρότσιλντ συμμετείχαν στο κονσόρτσιουμ που χορήγησε τα δύο δάνεια στην επαναστατημένη Ελλάδα, το 1824, ενώ ήταν και από τους ιδρυτικούς μετόχους της Εθνικής Τράπεζας το 1841. Ο χρηματιστής Μαξ ντε Ρότσιλντ ήταν μεταξύ των εβραίων οι οποίοι εγκαταστάθηκαν από τη Γερμανία στην Ελλάδα μετά το 1834 και την ανακήρυξη της Αθήνας ως πρωτεύουσας του ανεξάρτητου κράτους, συμμετείχε μάλιστα στην ακολουθία του βασιλιά Οθωνα, ενώ το 1890 ένας ακόμη Ρότσιλντ, ο Κάρολος, διετέλεσε πρόεδρος της εβραϊκής κοινότητας εδώ. Το 1901, ελλείψει αρσενικού διαδόχου, το σπίτι της Φρανκφούρτης έκλεισε τις πόρτες του. Όμως το 1989 επέστρεψε ξανά, χάρη στα ελβετικά της υποκαταστήματα και τον βρετανικό επενδυτικό βραχίονα. Από τα τέλη του 19ου αιώνα, η οικογένεια διατηρεί ένα χαμηλό δημόσιο προφίλ. Η οικογένεια εξαιτίας της δύναμης που απέκτησε αποτέλεσε πολλές φορές θέμα έρευνας και σχολιασμού, ενώ το όνομα Ρότσιλντ πρωταγωνιστεί και σε πολλές συνομωσιολογικές αναφορές. Μάλιστα, ο βρετανός συγγραφές Paul Johnson σημειώνει πως «δεν υπάρχει βιβλίο γι' αυτούς που να είναι και αποκαλυπτικό και ακριβές. Γι' αυτούς έχουν γραφτεί βιβλιοθήκες ανοησίας». «Μια γυναίκα που σχεδίαζε να γράψει ένα βιβλίο με τίτλο«Ψέματα για τους Ρότσιλντ» παραιτήθηκε από το εγχείρημα, λέγοντας πως ήταν σχετικά εύκολο να εντοπιστούν τα ψέματα, αλλά αδύνατο να εντοπιστεί η αλήθεια», προσθέτει.